Wypada ugryźć się w jęzor....

House of rising sun....

Dziś krótki wyjazd, miejscówka wczorajsza, sprzętowo inaczej. Wymodziłem bałałajkę z dłuższą węglową szczytówką, przelotki PTFE + cewnik. Kiwok silikatowa sprężynka. Do tego nawinięta żyłka, wziąłem nad wodę 0,08; 0,10;  0,14 ; 0,16. Po połamaniu szczytówki poprzedniej wędki wziąłem kupionego pod bałdy Robinsona,  doposażyłem w kiwok z blaszki mocowany pomiędzy przelotką szczytową a drugą. W zamyśle miał służyć do wojny hybrydowej. W praktyce był niepotrzebnym balastem - na szczęście dla sanek, nie dla mnie.
    7.30 na lodzie, mróz aż strach. Z góry zakładam, że ryby nie będą chętne do współpracy, odsuną się od brzegu na głębszą wodę. I założenie główne - mormyszka z ochotką na bałałajce. Łowienie z ręki( bez kołowrotka)
Dojeżdżam po zamarzniętym polu, mam zgodę właściciela - wczoraj poczęstowałem go ochotką ;) Znamy się z innych wędkarskich historii. Zapowiada, że będzie Rafał z Bydgoszczy - kolega po karpiowej prowienencji.  Super, odświeży się kontakt, planuję wrócić nieco do karpiowania....
Wschód słońca jest piękny, prawie jak na japońskiej fladze. Żad ściska d...ę , że mam tylko pseudoaparacik w kamerce. Nic to. Będzie choć trochę ładniej we wpisie.....

Klamoty na dzisiaj

Pierwsze dziury wiercę pomiędzy 11 a 12 m, nie widać nic ,żadnego ruchu. Kolejne serie dziur i nic, Coś pływa w toni, nie reaguje na zaczepki. Wracam w pobliże wczorajszych dziur. Na lodzie jest nas trzech, Każdy łowi inaczej. Oni błystką, ja mormyszką z ręki. Zimno jak cholera, wiatr się ruszył, nos mówi mi że jest poniżej -10 stopni. Przeręble gęstnieją w oczach. Kij nie łowienie. Zanim odpalę flashera, czepi mi się taki 25 cm pasiak.Dalej nic. Zmiana mormyszki, jest mi coraz zimniej. Chłopaki nie mają nawet brania. Strategiczna decyzja - chowam bałałajkię, wyciągam wczorajszą negatywną bohaterkę, znaczy dragonowskie sensitive. Żyłka 0,10 dociągam nieco hamulec, wiążę srebrną dyskotekę 4mm i zaczynam obławiać kolejne dziury. Flasher kręci, pokazuje ryby w toni. Podnoszę mormyszkę 80 cm nad dno, i branie. Ładnie walczy. Kij miękki jak wiklinowa witka. Nauczony wcześniejszymi złymi przypadkami nie pompuję, ot skręcam żyłkę. Z dziury wygląda spory łeb. Solidne 28-30 cm. Są w toni. Za chwile potwierdza to kolejna ryba. Moi kompani orientują się, że kto inny łowi, Jeden z nich, ten od pola podchodzi zobaczyć rybę. Kolejny okoń dekonspiruje mnie, solidne 30 cm. Chude jakieś, takie smukłe. Powiedziałbym, że to samczyki. Ikrzyce powinny mieć większe brzuchy.....Mówię - ma ze 25 cm. Udany hol - "Pomyliłeś się o 10". Ryba ładna ,ale 35 nie ma. Nieważne, rzeźbię dalej. Święty spokój kończy się, ekpia obsiada mnie po bokach. Znamy się, więc nie robię problemów- mówię co i jak.
Kolejne ryby stają się coraz bardziej kapryśne. Stadko niezbyt zainteresowane ochotką, trzeba się sporo naskakać. Unieść zestaw nawet do 1,2m od dna. Nie powiem, że bez echa nie poradziłbym sobie, tym  bardziej, że ekipa bydgoska też ma ze sobą echosondę. No ale oni nie wierzą w tryb flashera. Ja nie mam innego wyjścia.  Pora kończyć dniówkę , robię przegląd ryb. Jeden z gości bygoskich prosi o możliwość zrobienia zdjęcia rybom. Nie ma sprawy, będę kończył za chwilę tak czy siak. ......
W międzyczasie widzę, że stadko wpływa w wiązkę przetwornika. Tym razem zapuszczam hybrydę z ochotką na haku. Kila ryb jest w pobliżu i nic, Kiwok nie drgnie......A co tam. Ostatniego dołowię. Zapuszczam jeszcze raz srebrną dyskotekę, chwila zabawy w ciuciubabkę i jest. Żaden szał. Taki na 22 cm. Kończę, chłopakom mówię, że stoją w ten dziurze rybki, są niechętne do współpracy, ale są.
Rafałowi podarowuję dwie mormyszki, zobaczymy się na karpiach - piwo spijemy i będzie dobrze.....
Pakuję graty i zmykam. Zadowolony, bo coś sensownego połowiłem.

Dzisiejsze pasiaki.

       Podsumowując dzisiejszy wyjazd - jestem zadowolony. Rybami też. Bardziej tym, że znowu zadziałało połączenie sprzętu, elektroniki i przynęty. Nie chodzi mi o próżność, ale sześć  osób łącznie łowi 2 ryby, ja mam dziewięć, jedną spiętą. Taka jest potęga elektroniki i delikatnego sprzętu...... Chyba nie będę spieszył się  z filmami flasherowymi......
A w język gryzę się dla tego, że w dzisiejszych warunkach łowiło mi się dragonkiem bardzo przyjemnie. Po prostu kwestia konkretnego zastosowania dla właściwości kija. Owszem, nadal brakuje mi w nim ciut mocy do podniesienia rybki, ale do mormyszki jest ok. Gdybym miał sobie jakoś to wytłumaczyć, to tylko tak, że nie warto zmieniać sprzętu co wyprawę. Trzeba poznać to, co się ma i łowić. Błędy są nieuniknione, ale ten ich nie popełnia, kto nie łowi, a napina się w internetach......