Podlodowe opowieści I

Jako że na lód nie wejdziemy jeszcze (?) długo, warto powspominać czasy zacnych zim, grubych lodów i ryb minionych. Jest kilka wrzutek, o których pamiętam i tak sobie myślę ,że warto je przywołać z pamięci......

Moje podlodowe początki.
Około 2000 roku, może 2001. Nie miałem jeszcze prawa jazdy, woził mnie ojciec. Sprzęt rodem z tej książeczki:

Wędka typu kobyłka ze styropianu, 3 szt mormyszek z ołowianych śrucin przebitych igłą i haczyka wklejonego na super- glue. Jedna miała czerony haczyk ochotkowy, najmniejszy jaki udało mi się kupić.  Miejsce -Olszewka. No i przebijak do lodu wyspawany przez ojca z tego, co było szybko dostępne - rura, kawał lemiesza  wytartego + trzonek z czarnego bzu, co rósł za stodołą.  Ustrojstwo ważyło ze 4 kg, wiadomo -będzie lepiej brało lód.  Niedziela, grzecznie po kościele podwoda dostarczył nas na miejsce. Piszę nas, bo wziąłem na załoganta sąsiada, który od czasu do czasu pomagał mi , poza tym chciałem go wkręcić w ryby.
Wtedy zimy były normalne, -15 w nocy przez kilkanaście dni z rzędu, ruskie wyże - jak to wtedy mawiałem.
Wbijamy na lód, nikogo nie ma. Typujemy miejscówkę - taka zatoka z betonowym pomostem do czerpania wody. Super miejsce na okonki w spinie. Zaczynamy kuć, nie jest lekko. To połowa stycznia była.......Dziabiem i dziabiem ten lód na zmianę, od góry zaczynaliśmy od otworu wielkości małego wiaderka. Grubość lodu oraz "geometria" pierzchni powodowała, że stożkowo zmniejszała się jego średnica.  Docieramy  do wody. Otworek ma z 7 cm max. Nie mogę uwierzyć w grubość pokrywy. Zaznaczam scyzorykiem na trzonku pierzchni. Zmierzę później. Rozkładam spławikówkę.Nie wierzę w te mormyszki, zwłaszcza moje, wymodzone w domu.  Gruntujemy no i dramat. Pod lodem zostało z 15 cm wody............. No nic, zmieniamy miejsce na wyjściu z zatoki- kolejne minuty, pot i bluzgi lecą na lód.......Masakra! znowu to samo. Nie mamy siły na więcej, tym bardziej, że kierowca za chwilę przyjedzie..... W domu wyciągam miarę i sprawdzam nacięcie na trzonku 60cm lodu........ Nie wiem jak to możliwe, z czasem poznaję tę wodę i jestem sobie to w stanie wyjaśnić.
 Tej zimy nie złowiłem nic. Byłem na lodzie 4-5 razy. Stwierdziłem, że mormyszka to lipa, trzeba skupić się na spławiku, bo widziałem jak lokalsi łowili płotki i wzdręgi na białego robaka w słupie opadających stopniowo płatków owsianych.
No i mocne postanowienie noworoczne -kupuję świder, inaczej nie wejdę na lód.